හිමි නොවනා බව දැනුනත්. සුවිනි ගේ හිතේ කිසිම විවේකයක් නැහැ . කීප දවසක ඉඳන් නින්දත් හොරයි . වැඩට යන්නම් වාලේ ගියාට හිත එකලාසයකින් කිසිඳු වැඩක් කලේ නෑ . . බඩගින්නට කෑවාට කෑවේද කිසිම පිරියකින් නොවේ . නමුත් මේ සියල්ලටම වඩා අමාරු කාරිය නම් දුව නෙතාරා ගෙන් තම නොසන්සුන් හිත වසන් කරන් සිටීම. " පොඩි උනාට මේකිට මගෙ හිත අපූරුවට කියවන්න පුලුවන් " තමාට තුරුල්ව නිදන දුව නෙතාරා දිහා බලමින් සුවිනී හීල්ලුවා . නෙතාරා අවුරුදු දහයක දැරියක් . අම්මාගේ කපාපු පලුවක්. " කුසල් අදවත් එයිද දන්නෙ නෑ , අද සෙනසුරාදානේ , නැත්තම් ලෙඩක් අසනීපයක්ද , කෝල් කරාට ගන්නෙත් නෑ , අනේ මම දන්නෑ , කාගෙන්ද මම අහන්නේ " කුසල් ගෙන් දවස් ගානකින් කිසිම ආරංචියක් නැති එක තමයි සුවිනී ගෙ හිතේ , ගතේ ලෙඩ ඔක්කොටම මුල . " අපි උඹට කිව්වනේ ලොකු අක්කේ ඔය හයිය අතු අල්ලන්න යන්න එපා කියලා , අර සිරිලයියව බැන්දා නම් උඹ අද තොග කඩේක අයිතිකාරියක් , මේ වගේ රස්සා කර කර දුක් විඳින්න ඕන නෑනෙ බං